Romantiek

Net als zo ongeveer elke vrouw beklaag ik me met enige regelmaat over het gebrek aan romantisch initiatief bij mijn verkering.

Let wel, bij mij hoef je echt niet aan te komen met bossen rode rozen, eindeloze hoeveelheden kaarsen of bonbons. Mijn eerste date met eerdergenoemde verkering was bij een schimmige Thai met een en al TL-balk, maar ik had me niks romantischer kunnen bedenken. Maar in de dagelijkse sleur kwam zelfs dat er soms niet meer van. Maar afgelopen zaterdagochtend realiseerde dat ik mijn favoriete soort romantiek ook gewoon te vinden was in mijn eigen huis.

Want er was zowaar een romantisch (!) etentje geweest bij een fijn restaurant. Maar het echte zwijmelmoment kwam eigenlijk pas de volgende ochtend (of middag want het etentje kreeg een borrel thuis als vervolg). Liefde is (denk: die slechte illustratie-serie) of eigenlijk dus romantiek is… een man die eitje voor je bakt als je het soort brak bent waarbij je mascara tot op je enkels is uitgelopen, je haar een vogelnestje is en het alsof de hele dansvloer bovenop je hoofd plaatsvond. En, belangrijk detail, dat doet inclusief eigen kater. En daar dan een playlist Franse chansons bij draait. Blame it on the brakheid, maar ik vind het ultieme romantiek en werd er bijna een beetje week en emo van. En er waren goddank geen TL-lichten op die brakke ochtend.