Ice tea peach

Er zijn van die smaken die je onmiddellijk aan zomer doen denken omdat ze – zoals sardientjes uit blik op brood met boter en citroen onlosmakelijk verbonden zijn met warm weer – of je ze simpelweg alleen proeft (of verkiest) op zonnige vakanties. Voor mij is dat ice tea en specifiek met perziksmaak. Meestal van zo’n b-merk, in zo’n plastic flesje en net niet koud.

Eigenlijk drink ik qua frisdrank nooit iets anders dan een ijskoude cola (altijd uit een blikje!). Maar mocht ik in het horrorscenario belanden dat er alleen Pepsi is, dan wil ik ook nog wel eens kiezen voor ice tea. Dat is in mijn hoofd altijd zo’n – tja is dat überhaupt een smaak? – neutrale ice tea met prik van Lipton, maar blijkt in de praktijk in het buitenland vaak non-sparkling met perziksmaak. Inmiddels associeer ik ice tea perzik dus met zomer en denk ik er ook de combinatie van zonnebrand en zeewater in te ruiken en vice versa. Ik denk meteen aan stranden met steentjes en zoute naturel chips uit kleine zakjes. Ik ben die zoete, haast chemische perziksmaak na al die jaren zelfs een beetje gaan waarderen.